Το πρώτο τεύχος των Ναυτικών Χρονικών κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1931, υπό τη διεύθυνση του ιδρυτή και πρώτου εκδότη του περιοδικού, Δημητρίου Ν. Κωττάκη. Η πρώτη έκδοση των Ναυτικών Χρονικών συνέπεσε με την παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929, η οποία δημιούργησε ένα ασταθές πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η γέννηση των Ναυτικών Χρονικών υπήρξε ίσως ένα απότοκο αυτής της διεθνούς κρίσης, καθώς κυριαρχούσε έντονη η ανάγκη για ένα δημοσιογραφικό μέσο το οποίο θα παρείχε εξακριβωμένες πληροφορίες και ρεπορτάζ για τη ναυτιλία, σε τοπικό αλλά και διεθνές επίπεδο. Αξίζει να σημειωθεί ότι, με την κυκλοφορία των Ναυτικών Χρονικών, ουσιαστικά συστήνεται ο ειδικός ναυτιλιακός Τύπος στη χώρα μας, αφού η Ναυτική Ελλάς, έντυπο με παλαιότερη εκδοτική παρουσία, εστιαζόταν κυρίως σε θέματα που αφορούσαν το Πολεμικό Ναυτικό και τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας.
Από την πρώτη τους κυκλοφορία, τα Ναυτικά Χρονικά ξεκίνησαν μια προσπάθεια διαφώτισης του ελληνικού αναγνωστικού κοινού για τον ρόλο και τη σημασία της ελληνικής ναυτιλίας, αναδεικνύοντας τις ιδιαίτερες συνθήκες ανάπτυξής της. Ταυτόχρονα, το περιοδικό κατά τη δεκαετία του 1930 υπήρξε ο συνδετικός κρίκος της απανταχού ελληνικής ναυτιλιακής οικογένειας, ενώ αποτελούσε σταθερό δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ των πλοιοκτητών και των ναυτικών τους, αλλά και μεταξύ των Ελλήνων ναυτικών και των οικογενειών τους.
Λειτουργώντας ως ένα δημόσιο βήμα μεταξύ πλοιοκτησίας, ναυτεργασίας και κράτους, το περιοδικό κατέγραψε από την πρώτη στιγμή την προσπάθεια της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά και να αναπτυχθεί εν μέσω κρίσης. Ήδη από τα πρώτα χρόνια έκδοσής του, η «δύναμη» του περιοδικού ήταν οι ίδιοι οι αρθρογράφοι του, κορυφαίοι εκπρόσωποι της εφοπλιστικής κοινότητας, της ναυτεργασίας αλλά και των εθνικών και διεθνών πολιτικών fora.
Η ανοδική πορεία της ελληνικής ναυτιλίας, αλλά και των Ναυτικών Χρονικών, διακόπηκαν από το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο ελληνόκτητος εμπορικός στόλος τέθηκε στην υπηρεσία των Συμμάχων, συμβάλλοντας με τον δικό του τρόπο στη νίκη εναντίον των δυνάμεων του Άξονα, αλλά μετρώντας παράλληλα οδυνηρές απώλειες σε ναυτικούς και πλοία. Στο πλαίσιο των συγκρούσεων αλλά και της Κατοχής της χώρας, τα Ναυτικά Χρονικά παύουν την κυκλοφορία τους έως και το 1945.
Με τη λήξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου, τα Ναυτικά Χρονικά θα ξανασυναντηθούν με τους αναγνώστες τους και θα αναλάβουν ενεργό ρόλο στην ανασυγκρότηση της ελληνικής ναυτιλίας μέσω της αγοράς των Λίμπερτυ. Ο ιδρυτής του περιοδικού, Δημήτριος Ν. Κωττάκης, συμμετείχε στην περίφημη Επιτροπή των Λίμπερτυ, ταξιδεύοντας μέχρι τη Νέα Υόρκη, όπου συμφωνήθηκαν ο αριθμός των υπό αγορά πλοίων αλλά και οι ναυτιλιακοί Οίκοι που θα αγόραζαν τα πρώτα 100 «ευλογημένα πλοία».
Ο σημαντικός ρόλος και ο παρεμβατικός λόγος των Ναυτικών Χρονικών θα συνεχιστούν και τη δεκαετία του 1950, με το περιοδικό να επιζητά αλλαγή νομοθεσίας και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού νηολογίου, ενώ η βελτίωση της παρεχόμενης ναυτικής εκπαίδευσης και η ίδρυση νέων ναυτικών σχολών ανά την Ελλάδα αποτελούσε βασική προτεραιότητα και επιδίωξη του Δημήτρη Κωττάκη.
Μετά τον νόμο του 1953 και τα μποϊκοτάζ στις σημαίες ευκαιρίας της εποχής, οι προσπάθειες για την ανασυγκρότηση του εμπορικού στόλου των Ελλήνων είναι επιτυχείς και το 1960 τα Ναυτικά Χρονικά θα παρουσιάσουν την εγγραφή του χιλιοστού πλοίου στο ελληνικό νηολόγιο. Παράλληλα, το περιοδικό καθίσταται γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ των ελληνικών ναυτιλιακών κοινοτήτων Λονδίνου, Νέας Υόρκης και Πειραιά. Τα Ναυτικά Χρονικά, καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας, καταγράφουν τη δυναμική ανέλιξη του ελληνικού και ελληνόκτητου στόλου, αλλά και τις σημαντικές πρωτοβουλίες για την ενίσχυση της ναυτικής εκπαίδευσης σε όλη την Ελλάδα.
Ο παρεμβατικός λόγος των Ναυτικών Χρονικών θα συνεχιστεί και κατά τη δικτατορία, με τον Δημήτρη Κωττάκη να εγκαλείται από το καθεστώς των Συνταγματαρχών για δημοσιεύσεις του. Η περίοδος «σιωπής» θα τερματιστεί με την έναρξη της Μεταπολίτευσης και το 1976 θα αρχίσει η «χρυσή περίοδος του ελληνικού ναυτιλιακού Τύπου», χάρη και στην εκστρατεία εξωστρέφειας που είχε εγκαινιάσει ο τότε πρόεδρος της ΕΕΕ, Αντώνης Χανδρής. Η κυκλοφορία νέων ναυτιλιακών περιοδικών οδηγεί σε «εκσυγχρονισμό» των Ναυτικών Χρονικών αλλά και στη διάνθιση της ύλης του περιοδικού με εξαιρετικά πλούσια θεματογραφία. Η Ο αείμνηστος Αντώνης Χανδρής, κατά τη διάρκεια της θητείας του ως πρόεδρος της ΕΕΕ, τίμησε σε ειδική εκδήλωση τον Δημήτριο Κωττάκη, επί τη ευκαιρία της εκδόσεως του χιλιοστού τεύχους του περιοδικού τον Μάιο του 1977, αναγνωρίζοντας τον σπουδαίο ρόλο που διαδραμάτισε στη ναυτιλιακή ενημέρωση και στη διαμόρφωση της ναυτιλιακής πολιτικής της χώρας.
Για τα Ναυτικά Χρονικά, οι προκλήσεις συνεχίζονται με την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ και την κυβερνητική αλλαγή το 1981, αλλά και μετέπειτα με την παρατεταμένη κρίση στη ναυλαγορά, που κλονίζει την ελληνική πλοιοκτησία και ναυτεργασία.
Το 1983 θα αποτελέσει σταθμό στην ιστορία του περιοδικού, καθώς πρόκειται για το έτος θανάτου του Δημητρίου Κωττάκη (1895-1983). Ο ιδρυτής του περιοδικού έζησε όλη την πορεία της ελληνικής ναυτιλίας του 20ού αιώνα από κοντά, καταγράφοντας και πολλές φορές διαμορφώνοντας τα μεγάλα γεγονότα. Κατά τα επόμενα χρόνια, το περιοδικό οδηγείται σταδιακά σε συρρίκνωση, μολονότι συνεχίζει να ασχολείται με τα μεγάλα θέματα της ναυτιλιακής επικαιρότητας, όπως είναι η νομοθεσία ΟΡΑ 90, που αλλάζει το διεθνές status quo για τη ναυτιλία. Η εκδοτική εταιρεία τελικά πτωχεύει και ο ιστορικός τίτλος αγοράζεται από νέα εκδοτική εταιρεία και επανακυκλοφορεί το 1998, με την Ιωάννα Μπίσια να αναλαμβάνει την έκδοση του περιοδικού.
Έκτοτε, τα Ναυτικά Χρονικά ξεκινούν μια νέα ρότα με σημαντικές επιτυχίες, αναγνωρίσεις και βραβεία από το Ίδρυμα Δημοσιογραφίας Μπότση, τον Δήμο Αθηναίων και την Ακαδημία Αθηνών. Το 2003 η εκδοτική ομάδα αφουγκράζεται τη νέα τάση της εποχής και λανσάρει την είσοδο του τίτλου στο διαδίκτυο. Μέσα από την ιστοσελίδα naftikachronika.gr, με καθημερινή ενημέρωση και με έμφαση στη ναυτιλιακή επικαιρότητα τα Ναυτικά Χρονικά έχουν καταφέρει να εξασφαλίσουν την εμπιστοσύνη μεγάλης μερίδας αναγνωστικού κοινού και στο διαδίκτυο.
Το 2008 θεσπίζονται τα Βραβεία Ευκράντη, τα οποία, με κεντρικό σύνθημα «Τιμούμε όσους τιμούν τη ναυτιλία μας», διοργανώνονται κάθε χρόνο, αποτελώντας μια εκδήλωση που έχει λάβει πλέον θεσμική διάσταση στη συνείδηση της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας.
Οι καινοτόμες, όμως, πρωτοβουλίες της συντακτικής ομάδας του περιοδικού θα συνεχιστούν και τα επόμενα χρόνια. Το 2015 δημιουργείται η επιμορφωτική πρωτοβουλία Isalos.net, η οποία έχει ως στόχο την ενημέρωση των νέων για τα ναυτικά και ναυτιλιακά επαγγέλματα. Μέσω της νέας και εξιδεικευμένης ιστοσελίδας της, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και πληθώρας επιμορφωτικών εκδηλώσεων, η Isalos.net ‒με την υποστήριξη 100 και πλέον ναυτιλιακών εταιρειών και επιχειρήσεων της ευρύτερης ναυτιλιακής συστάδας‒ εξακολουθεί να συστήνει το δυναμικό παρόν και μέλλον της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας στους εκπροσώπους της νέας γενιάς.
Το 2021, στο πλαίσιο των εορτασμών των 90 χρόνων από την πρώτη κυκλοφορία των Ναυτικών Χρονικών, ανακοινώθηκε η ψηφιοποίηση του αρχείου τευχών του περιοδικού σε μια πλατφόρμα προσβάσιμη προς όλους, χάρη σε αποκλειστική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου – Κληροδοτήματος Μ. Σίμου. Πιο συγκεκριμένα, το Ίδρυμα Ευγενίδου, ανταποκρινόμενο στην επιθυμία τόσο των αναγνωστών όσο και της ερευνητικής και ακαδημαϊκής κοινότητας, ολοκλήρωσε την πλήρη ψηφιοποίηση του αρχείου τευχών από το 1931 έως το 1983, ημερομηνία θανάτου του ιδρυτή των Ναυτικών Χρονικών, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου, αδελφής του εθνικού ευεργέτη Ευγένιου Ευγενίδη και πρώτης διοικήτριας του Ιδρύματος από το 1954 έως και τον θάνατό της, το 1981.
Στη σύγχρονη εποχή των Ναυτικών Χρονικών, το έντυπο περιοδικό, που εκδίδεται σε μηνιαία βάση, παραμένει στο επίκεντρο των προσπαθειών της εκδοτικής ομάδας, ενώ σημαντικότατη είναι και η παρουσία του τίτλου στον κυβερνοχώρο τα τελευταία χρόνια, μέσω των social media. Υπό αυτό το πρίσμα, τα Ναυτικά Χρονικά προσβλέπουν στη μετεξέλιξη ενός ιστορικού τίτλου σε έναν σύγχρονο φορέα ενημέρωσης, που θα αντανακλά τα επιτεύγματα του ελληνικού ναυτιλιακού παραδείγματος. Το ταξίδι των Ελλήνων στις θάλασσες και στους ωκεανούς του κόσμου συνεχίζεται, με σεβασμό στις παραδόσεις και στις αξίες της ελληνικής ναυτιλίας και ναυτοσύνης.
