Στο τεύχος της 15ης Ιουνίου 1969, τα Ναυτικά Χρονικά παρουσίασαν το νεότευκτο πλοίο μεταφοράς τσιμέντου «Ανδρέας Ν. Χατζηκυριάκος», το οποίο είχε πρόσφατα ναυπηγηθεί στα γαλλικά ναυπηγεία Dubigeon της Νορμανδίας, για λογαριασμό της Ανώνυμης Γενικής Εταιρίας Τσιμέντων (ΑΓΕΤ).

Ο υψηλός βαθμός αυτοματισμού του πλοίου καθώς και η εξειδίκευσή του στη μεταφορά τσιμέντου συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον της ναυτιλιακής κοινότητας του Πειραιά, με τα Ναυτικά Χρονικά να καταγράφουν τα χαρακτηριστικά του νεότευκτου cement carrier της ΑΓΕΤ. Αφορμή για την παρουσίαση του πλοίου αποτέλεσε η επίσκεψη του «Ανδρέας Ν. Χατζηκυριάκος» στο λιμάνι του Πειραιά, η οποία συνοδεύτηκε από τελετή και ξενάγηση των επίσημων προσκεκλημένων πάνω στο πλοίο.

Σύμφωνα με τα Ναυτικά Χρονικά, η κατασκευή του «Ανδρέας Ν. Χατζηκυριάκος» ξεκίνησε στις 15 Οκτωβρίου 1968 και ολοκληρώθηκε στις 24 Μαΐου 1969. Το πλοίο κατασκευάστηκε υπό την επίβλεψη του γαλλικού νηογνώμονα και είχε τη δυνατότητα να μεταφέρει τσιμέντο σε χύδην μορφή, οξείδιο του αργιλίου (αλουμίνα) ή άλλα κονιώδη υλικά.

Το νεότευκτο της ΑΓΕΤ χαρακτηρίστηκε ως πλήρως αυτοματοποιημένο τόσο στη διακυβέρνησή του όσο και στους χειρισμούς της φορτοεκφόρτωσης. Οι μηχανές του πλοίου λειτουργούσαν άνευ «φυλακής», με τους χειρισμούς να πραγματοποιούνται από τη γέφυρα. Ειδικό σύστημα με δέκτες επισήμαινε την οποιαδήποτε ανωμαλία στη λειτουργία των μηχανών, η οποία εμφανιζόταν κωδικοποιημένη σε κεντρικό πίνακα βλαβών.

Σε ό,τι αφορά τα τεχνικά χαρακτηριστικά του, το cement carrier «Ανδρέας Ν. Χατζηκυριάκος» είχε ολικό μήκος 110 μ., πλάτος 16,4 μ., έμφορτο βύθισμα 6,9 μ., ενώ διέθετε χωρητικότητα 6.500 dwt. Για την πρόωσή του, ήταν εξοπλισμένο με δύο μηχανές diesel της MWM, δυνάμεως 2.200 ίππων εκάστη. Το περιοδικό καταγράφει την ταχύτητά του σε 15 κόμβους σε έμφορτη κατάσταση και σε 16,5 κόμβους με το πλοίο να ταξιδεύει χωρίς φορτίο. Το πλοίο διέθετε επίσης βολβοειδή πρώρα και δύο έλικες για μεγαλύτερη ευελιξία. Το πλήρωμα απαρτιζόταν από 20 άτομα, καθένα από τα οποία διέθετε τη δική του ατομική καμπίνα με κλιματισμό.

Όσον αφορά τη μεταφορά φορτίων, διέθετε τέσσερα κύτη, τα οποία έκλειναν ερμητικά και ο εξαερισμός τους πραγματοποιούνταν μέσω τεσσάρων ειδικών φίλτρων. Το πλοίο είχε τη δυνατότητα να φορτώνει 800 τόνους ανά ώρα και να εκφορτώνει με ρυθμούς 400 τόνων ανά ώρα. Ο τηλεχειρισμός των συστημάτων φορτοεκφόρτωσης και ερματισμού γινόταν από ένα άτομο. Εκτός από την κειμενική και φωτογραφική παρουσίαση του νεότευκτου cement carrier της ΑΓΕΤ, στο τεύχος της 15ης Ιουνίου 1969, τα Ναυτικά Χρονικά δημοσίευσαν και το ναυπηγικό σχεδιάγραμμά του, στο οποίο απεικονιζόταν η διαδικασία φόρτωσης του τσιμέντου στα κύτη του «Ανδρέας Ν. Χατζηκυριάκος».

Αξίζει να σημειωθεί ότι το πλοίο ονομάστηκε προς τιμήν του βιομηχάνου Ανδρέα Χατζηκυριάκου (1876-1956), ο οποίος, από την ανάληψη της ιδιοκτησίας της ΑΓΕΤ το 1917, κατάφερε να εξελίξει την εταιρεία σε μια τσιμεντοβιομηχανία με πρωταγωνιστικό ρόλο σε εγχώριο αλλά και ευρωπαϊκό επίπεδο. Σύμφωνα με τα Ναυτικά Χρονικά, η ΑΓΕΤ εκείνη την περίοδο διέθετε τρία ακόμα τσιμεντοφόρα πλοία, καθώς και ένα δεξαμενόπλοιο, όλα μικρότερα σε μέγεθος από το «Ανδρέας Ν. Χατζηκυριάκος».

Όπως καταγράφει το περιοδικό, το «Ανδρέας Ν. Χατζηκυριάκος» προοριζόταν για τη μεταφορά τσιμέντου από τα δύο εργοστάσια της ΑΓΕΤ, το «Ηρακλής» στη Δραπετσώνα και το «Όλυμπος» στον Βόλο, με τελικό προορισμό τα κέντρα διανομής της εταιρείας σε Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο και Ρίο Πάτρας.

Μπορείτε να διαβάσετε το αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών στο cement carrier «Ανδρέας Ν. Χατζηκυριάκος» εδώ.