Διαχρονικά, οι στήλες των Ναυτικών Χρονικών, εκτός από τις διεθνείς και εγχώριες εξελίξεις της ελληνόκτητης ποντοπόρου ναυτιλίας, απασχολούνταν και με την επιβατηγό ναυτιλία, παρουσιάζοντας την ειδησεογραφία, τις προκλήσεις αλλά και τις θετικές εξελίξεις του συγκεκριμένου κλάδου.

Ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για το περιοδικό, κατά τη μεταπολεμική περίοδο, υπήρξε το θέμα της επαύξησης του ελληνικού στόλου επιβατηγών πλοίων μέσω της απόκτησης μεγαλύτερων, νεότερων ηλικιακά και πιο σύγχρονων τεχνολογικά μονάδων. Λόγω της αυξανόμενης τουριστικής κίνησης από το εξωτερικό προς την Ελλάδα, η οποία καταγράφηκε από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 και έπειτα, ειδήσεις που αφορούσαν νέα πλοία που θα δρομολογούνταν με σκοπό τη διεκδίκηση της προτίμησης του τουριστικού ρεύματος που ερχόταν στην Ελλάδα «κέντριζαν» το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον των συντακτών του περιοδικού.

Στο πλαίσιο αυτό, οι αγορές πλοίων από ελληνικούς ναυτιλιακούς Οίκους που δραστηριοποιούνταν στη διαχείριση επιβατηγών πλοίων, και δη όσων πραγματοποιούσαν «τουριστικούς πλόες», συνοδεύονταν από αφιερώματα στα Ναυτικά Χρονικά, τα οποία κατέγραφαν τις σημαντικές αυτές επενδύσεις.

Στο τεύχος της 15ης Ιουνίου 1963, τα Ναυτικά Χρονικά παρουσίασαν φωτογραφικά ένα «νέον απόκτημα» των Ελληνικών Μεσογειακών Γραμμών (ΕΛΜΕΣ), με αφορμή την πρόσφατη αγορά του πλοίου. Πιο συγκεκριμένα, η ΕΛΜΕΣ είχε προχωρήσει στην αγορά του γαλλικού επιβατηγού «Sidi Bel Abbes» από την εταιρεία Societe Generale Des Transports Maritimes, η οποία και παρέδωσε το πλοίο στο λιμάνι της Γένοβας. Στις 4 Ιουνίου 1963 έλαβε χώρα η τελετή υψώσεως της ελληνικής σημαίας στο πλοίο, το οποίο έλαβε το όνομα «Apollonia». Την κυανόλευκο επί του πλοίου ανύψωσε η Μαίρη Γιαννουλάτου, σύζυγος του εντεταλμένου συμβούλου της ΕΛΜΕΣ Αντωνίου Γιαννουλάτου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το πλοίο είχε κατασκευαστεί το 1949 από τα αγγλικά ναυπηγεία Swan, Hunter & Wigham Richardson Ltd και έφερε το όνομα «Sidi Bel Abbes», εμπνευσμένο από την ομώνυμη πόλη της Αλγερίας. Για αρκετά χρόνια θα διεξήγαγε τακτικά δρομολόγια μεταξύ Μασσαλίας και των αποικιών της Γαλλίας στη Βόρεια Αφρική, όπως το Μαρόκο, η Τυνησία και η Αλγερία. Η περίοδος της αποαποικιοποίησης ωστόσο θα έφερνε σημαντικές αλλαγές για την εμπορική εκμετάλλευση του πλοίου, το οποίο μέσα σε λίγα χρόνια θα ετίθετο προς πώληση. Τα Ναυτικά Χρονικά σημειώνουν ότι το πλοίο αγοράστηκε από την ΕΛΜΕΣ έναντι 780.000 δολαρίων.

Ενδεχομένως το σημαντικότερο χαρακτηριστικό του νεοαγορασθέντος «Apollonia» ήταν η ταχύτητά του, η οποία έφτανε τα 226 μίλια και η οποία καθιστούσε το νέο απόκτημα της ΕΛΜΕΣ ως το «ταχύτερον ελληνικό σκάφος μεσογειακών περιηγήσεων».

Με την άφιξη του πλοίου στον Πειραιά, το «Apollonia» δέχτηκε μια σειρά ριζικών μετασκευών, με ιδιαίτερη επικέντρωση στην εσωτερική διακόσμηση του πλοίου. Οι εργασίες αυτές ολοκληρώθηκαν στις 12 Μαρτίου 1964, όταν και το πλοίο ταξίδεψε για την Ανκόνα, το λιμάνι που θα αποτελούσε την αφετηρία των μεσογειακών πλεύσεών του.

Με αφορμή το γεγονός αυτό, τα Ναυτικά Χρονικά προχώρησαν σε ολοσέλιδο αφιέρωμα στο «Apollonia» στο τεύχος της 15ης Μαρτίου 1964, όπου παρουσιάστηκαν αναλυτικότερα τα τεχνικά χαρακτηριστικά του πλοίου αλλά και η σημαντική ανανέωση που είχε επιτευχθεί στο εσωτερικό του πλοίου, το οποίο και είχε ανακαινιστεί πλήρως.

H ολική του χωρητικότητα ήταν 5.980 grt. Είχε συνολικό μήκος 122,48 μ., πλάτος 16,35 μ. και ύψος 8,43 μ. Διέθετε δύο έλικες και για την πρόωσή του έκανε χρήση δύο ατμοστροβίλων Parsons ισχύος 5.500 ίππων έκαστος. Συνολικά ο μηχανικός εξοπλισμός του πλοίου περιγραφόταν ως άρτιος.

Σε ό,τι αφορά το εσωτερικό του πλοίου, είχαν αντικατασταθεί και διαρρυθμιστεί εκ νέου όλοι οι εσωτερικοί χώροι. Από τις προσθήκες που επιμελήθηκαν προσεκτικά οι πλοιοκτήτες ξεχώριζαν η κολυμβητική πισίνα καθώς και το κατάστημα duty free.

Μετά τις μετασκευές του, το «Apollonia» είχε τη δυνατότητα μεταφοράς 476 επιβατών Α, Β και Γ θέσης, ενώ υπήρχαν επίσης και 150 καθίσματα «αεροπορικού» τύπου. Ταυτόχρονα, δύο ευρύχωρες πλευρικές θύρες επέτρεπαν την είσοδο και τη μεταφορά εντός του πλοίου σε έως 50 ΙΧ αυτοκίνητα, τα οποία τοποθετούνταν εντός του γκαράζ του πλοίου με ειδικό ανελκυστήρα.

Το «Apollonia» προοριζόταν για τη συνεχή, καθ’ όλη τη διάρκεια ενός έτους (με εξαίρεση τον μήνα Φεβρουάριο) εξυπηρέτηση της γραμμής Ανκόνας, Κέρκυρας, Πειραιά, Ηρακλείου, Ρόδου, Λεμεσού. Κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών, οι πλόες του θα άλλαζαν, ενώνοντας διαφορετικά λιμάνια της Μεσογείου κυρίως μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας. Αξίζει να σημειωθεί ότι υπήρξε ένα από τα πλοία στα οποία εργάστηκε ως ραδιοτηλεγραφητής ο ποιητής Νίκος Καββαδίας.

Παρέμεινε σε υπηρεσία για την ΕΛΜΕΣ μέχρι το 1980, όταν και παρέμεινε αγκυροβολημένο στο λιμάνι του Βόλου μέχρι να πωληθεί προς διάλυση το 1988.

Κατά την περίοδο που αγοράστηκε, μετασκευάστηκε και δρομολογήθηκε από την ΕΛΜΕΣ στα μεσογειακά ύδατα, το «Apollonia» αποτέλεσε μια αξιόλογη και ταχύτατη επιλογή για τον Ευρωπαίο ταξιδιώτη, ο οποίος επιθυμούσε να ταξιδέψει προς την Ελλάδα από τους ιταλικούς λιμένες. Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά τα Ναυτικά Χρονικά, «η μεγάλη του ταχύτης και αι παντοειδείς ανέσεις που τίθενται εις την διάθεσιν των επιβατών, εξασφαλίζουν εις αυτούς ένα από πάσης απόψεως άνετον και ευχάριστον ταξίδιον, σηματικώς δε, ελπίζομεν, θα βοηθήσει εις την αύξησιν του προς την Ελλάδα τουρισμού».

Μπορείτε να διαβάσετε το ολοσέλιδο αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών για το «Apollonia» εδώ.