Στις 17 Οκτωβρίου 1955 καθελκύστηκε από τα ναυπηγεία Mitsubishi της Ιαπωνίας το δεξαμενόπλοιο «Andros Castle» για λογαριασμό του «εφοπλιστικού συγκροτήματος» της εταιρείας Orion, συμφερόντων του Οίκου των Υιών Πέτρου Ι. Γουλανδρή.

Η κατασκευή του εν λόγω πλοίου εντάσσεται στο πλαίσιο των πρώτων ετών της ελληνικής εφοπλιστικής παρουσίας στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, και τις πρώτες ελληνικές ναυπηγήσεις στην Ιαπωνία, η ελληνική ναυτιλιακή κοινότητα θα προχωρούσε σε σημαντικότατες επενδύσεις στην ιαπωνική ναυπηγική βιομηχανία, προχωρώντας στην κατασκευή εκατοντάδων νεότευκτων πλοίων. Οι συστηματικές αυτές επενδύσεις της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας συνοδεύτηκαν από την παρουσία πολλών Ελλήνων στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, οι οποίοι, ως επιβλέποντες τις ναυπηγήσεις και εκπροσωπώντας τις διαχειρίστριες εταιρείες ελληνικών συμφερόντων, παρέμεναν επί σειρά ετών στην Ιαπωνία.

Το φαινόμενο αυτό παρουσιάζεται με ιδιαίτερη γλαφυρότητα σε ειδικό αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών της 15ης Μαΐου 1956, με τίτλο: «Μια αποστολή των Ναυτικών Χρονικών εις τα ναυπηγεία της Ιαπωνίας». Το αφιέρωμα αυτό έφερε τον χαρακτηριστικό υπότιτλο: «Εκεί όπου σφυρηλατείται η αυριανή ισχύς της ναυτιλλομένης Ελλάδος».

Ενδεικτικό της δημοφιλίας που είχαν αποκτήσει εντός ολίγων ετών τα ιαπωνικά ναυπηγεία είναι η αναφορά των Ναυτικών Χρονικών: «Τα Ιαπωνικά ναυπηγεία δεν αναζητούν πλέον πελάτας. Αντιθέτως, οι εφοπλισταί είναι εκείνοι οι οποίοι επιμόνως ζητούν κάποιαν θέσιν εις τας εσχάρας των». Ταυτόχρονα, τα κατασκευαζόμενα και υπό παραγγελία πλοία των Ελλήνων στην Ιαπωνία υπολογίζονταν από τον γράφοντα σε περίπου 150 εκείνη την περίοδο.

Η δημοσιογραφική αυτή αποστολή των Ναυτικών Χρονικών στην Ιαπωνία, το κείμενο της οποίας υπογράφεται από τον Ευστάθιο Μπάτη, αποκαλύπτει μια αθέατη πλευρά των ελληνικών ναυπηγήσεων στην Άπω Ανατολή. Εκτός από τους εντυπωσιακούς αριθμούς που αναφέρονται, όπως για παράδειγμα ότι «τα οκτώ στα δέκα υπό ναυπήγηση πλοία ανήκουν σε Έλληνες», παρουσιάζεται και η εκτενής παρουσία Ελλήνων αρχιπλοιάρχων και μηχανικών, οι οποίοι επέβλεπαν τις ναυπηγήσεις, ενώ ταυτόχρονα περιγράφεται το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός από τα γραφεία στα πέριξ των ναυπηγείων, όπου φιλοξενούνταν εκπρόσωποι των αλλοδαπών διαχειριστριών εταιρειών που κατασκεύασαν εκείνη την περίοδο newbuildings, είχαν ελληνικές επιγραφές. Αναφέρεται επίσης ότι και οι Ιάπωνες εργατοτεχνίτες χρησιμοποιούσαν ελληνικούς χαιρετισμούς στην επικοινωνία τους με τους Έλληνες στις ιαπωνικές γιάρδες. Τέλος, ακόμα και οι τελετές καθέλκυσης τελούνταν στα ελληνικά, ανεξάρτητα από τη σημαία νηολόγησης του πλοίου. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Ευ. Μπάτης στο άρθρο του: «Εις την άλλην άκρην του κόσμου, χιλιάδες μίλλια μακρυά από την πατρίδα, ο απόδημος εφοπλισμός έχει μεταφέρει και εγκαταστήσει μιαν Ελλάδα, δραστήριαν, δημιουργικήν ακτινοβολούσαν από ισχύν και γόητρον».

Στο αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών, που συνοδεύτηκε από πλούσιο φωτογραφικό υλικό μέσα από ποικίλες ιαπωνικές γιάρδες, παρουσιάζεται και το «Andros Castle». Στη φωτογραφία που δημοσιεύτηκε, το «σούπερ τάνκερ» της Orion ξεπροβάλλει ανάμεσα από τους εντυπωσιακούς γερανούς του ναυπηγείου της Mitsubishi καθώς ολοκληρώνεται η κατασκευή του. Σύμφωνα με την αποστολή των Ναυτικών Χρονικών, στο εν λόγω ναυπηγείο, που βρισκόταν στη Γιοκοχάμα, απασχολούνταν περίπου 15.000 εργάτες, με την ελληνική παρουσία και σε αυτή τη γιάρδα να χαρακτηρίζεται έντονη. Κατά την περίοδο δημοσίευσης του άρθρου, κατασκευάζονταν τα «Andros Castle» και «Andros Cape», ενώ την ίδια στιγμή προχωρούσε με γοργούς ρυθμούς η κατασκευή ενός ακόμα δεξαμενόπλοιου, ελληνικών συμφερόντων, που ξεκίνησε στις 30 Μαρτίου 1956 και το οποίο αναμενόταν να παραδοθεί στα τέλη του ίδιου έτους.

Η αποπεράτωση της ναυπήγησής του θα φέρει εκ νέου φωτογραφική παρουσίαση του «Andros Castle»: Στο τεύχος της 15ης Ιουλίου 1956, το ελληνικό αναγνωστικό κοινό πληροφορήθηκε για την παράδοση του πλοίου από τη Mitsubishi στην Orion στις 30 Μαΐου.

Το νέο απόκτημα της Orion διέθετε χωρητικότητα 42.000 dwt και κατά τις δοκιμές του ‒σε έμφορτη κατάσταση‒ ανέπτυξε ταχύτητα 19,5 μιλίων χάρη στις μηχανές του, δυνάμεως 19.500 ίππων. Το πλοίο αλλά και οι μηχανές διέθεταν εξοπλισμό και μηχανήματα αμερικανικής κατασκευής, ενώ ειδική φροντίδα δόθηκε ώστε τα υλικά κατασκευής να είναι ανώτατης ποιότητας. Συνολικά, το «Andros Castle» αναφέρεται ότι αποτέλεσε πρότυπο στη ναυπηγική βιομηχανία για πλοία αυτού του μεγέθους. Πάνω στα σχέδιά του θα βασιζόταν σειρά 12 αδελφών πλοίων, έξι εκ των οποίων αποτελούσαν παραγγελίες του Οίκου Β. Π. Γουλανδρή.

Η ναυπήγηση του «Andros Castle» αποτελεί μία ακόμα σημαντική σελίδα στο ευρύτερο κεφάλαιο των διμερών επιχειρηματικών σχέσεων μεταξύ της ελληνικής κοινότητας πλοιοκτητών και της ιαπωνικής ναυπηγικής βιομηχανίας κατά τη δεκαετία του 1950. Ειδικότερα, για την Orion του Οίκου των Υιών Πέτρου Ι. Γουλανδρή, μια εκ των σημαντικότερων εκπροσώπων της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας κατά τον 20ό αιώνα, η δεκαετία του 1950 θα αποτελούσε την έναρξη ενός ισχυρού και άκρως επιτυχημένου επιχειρηματικού δεσμού με τις ιαπωνικές γιάρδες, που συνοδεύτηκε από τη ναυπήγηση εξαιρετικά σημαντικού αριθμού πλοίων.

Μπορείτε να διαβάσετε ένα από τα αφιερώματα των Ναυτικών Χρονικών στο «Andros Castle» εδώ.

Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου.