Σε ένα εκ των κυριότερων εμποδίων για την ενεργειακή μετάβαση της ναυτιλίας εστιάζει πρόσφατη έκθεση του Global Maritime Forum. Πιο συγκεκριμένα, η εν λόγω πρόκληση έχει σχέση με τη ζήτηση για εναλλακτικά καύσιμα και το ότι είναι αναγκαίο να είναι συγκεντρωτική προκειμένου να υπάρξει πρόοδος.

Ειδικότερα, παρότι συχνά η βιομηχανία εστιάζει στη διαφορά κόστους μεταξύ συμβατικών και εναλλακτικών καυσίμων, ίσως να μην αρκεί η επίλυση μονάχα του συγκεκριμένου προβλήματος για να υπάρξει ουσιώδης πρόοδος.

Η βιομηχανία παραγωγής εναλλακτικών καυσίμων, και δη αμμωνίας και μεθανόλης, βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο. Το γεγονός αυτό, βάσει της έκθεσης, έχει οδηγήσει στην ανάγκη σημαντικών επενδύσεων, προκειμένου projects παραγωγής να εκκινήσουν. Για να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα ενός τέτοιου project, είθισται να υπογράφονται συμβόλαια πολυετούς προμήθειας των συγκεκριμένων καυσίμων. Πέραν αυτού, η συμφωνία θα πρέπει να αφορά τουλάχιστον το 65% της ετήσιας παραγωγής του project.

Στο πλαίσιο αυτό, λύση θα μπορούσε να αποτελέσει το να «αθροιστούν» οι ανάγκες εναλλακτικών ναυτιλιακών καυσίμων διεθνών εταιρειών, οι οποίες μετά θα λειτουργήσουν ως η συνολική ανάγκη ενός επενδυτή. Μια τέτοια κίνηση θα διασφάλιζε τη βιωσιμότητα ενός project, τόσο από την πλευρά ενός παραγωγού όσο και από εκείνη ενός επενδυτή, καθώς δεν θα χρειαζόταν μόνο ένας επενδυτής να επιμεριστεί το σύνολο του κόστους.

Μια τέτοια εξέλιξη θα είχε και περαιτέρω οφέλη. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ναυτιλία τακτικών γραμμών. Εφόσον ένας αριθμός εταιρειών επένδυε παράλληλα στην αμμωνία, για την τροφοδοσία πλοίων σε καίρια δρομολόγια μεταξύ Ανατολής και Δύσης, θα ήταν ευκολότερο να υπάρξει κινητοποίηση για τη δημιουργία των αντίστοιχων υποδομών τροφοδοσίας του καυσίμου σε κάποιους κύριους λιμένες που θα περιλαμβάνονταν στην πλειοψηφία των δρομολογίων αυτών των containerships.