Στις 16 Απριλίου 1957 καθελκύστηκε στα ναυπηγεία Doxford του Sunderland το νεότευκτο φορτηγό «Άγιος Σπυρίδων», το οποίο ναυπηγήθηκε για λογαριασμό της εταιρείας «Κάσος», συμφερόντων της Rethymnis & Kulukundis (R&K).

To «Άγιος Σπυρίδων» αποτέλεσε το μεγαλύτερο και ταχύτερο φορτηγό πλοίο που είχε κατασκευαστεί μέχρι εκείνο το σημείο στα εν λόγω ναυπηγεία, τα οποία είχαν ήδη καταγράψει μια σειρά επιτυχημένων συνεργασιών με ελληνικούς ναυτιλιακούς Οίκους και ειδικότερα με τον Οίκο Ρεθύμνη & Κουλουκουντή.

Τα Ναυτικά Χρονικά, στο τεύχος της 1ης Μαΐου 1957, παρουσίασαν την καθέλκυση του καινοτόμου αυτού πλοίου, αναφέροντας παράλληλα και τις παλαιότερες συνεργασίες του ελληνικού Οίκου με τα αγγλικά ναυπηγεία. Πιο συγκεκριμένα, ο γενικός διευθυντής των ναυπηγείων J. Ramsay Gebbie, στον χαιρετισμό του κατά την τελετή καθέλκυσης του «Άγιος Σπυρίδων», προχώρησε σε μια ανασκόπηση παλαιότερων projects, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα τη ναυπήγηση ιδιαίτερα καινοτόμων και αποδοτικών πλοίων για την R&K.

Η πρώτη συνεργασία αφορούσε το «Κάσος», το οποίο ήταν και το πρώτο νεότευκτο πλοίο με μηχανές diesel που έφερε την ελληνική σημαία. Το «Κάσος», με χωρητικότητα 9.300 dwt και ταχύτητα 11,5 μιλίων, απεδείχθη ένα πλοίο εξαιρετικά αποδοτικό, αποτελώντας πρότυπο για τουλάχιστον 82 πλοία παρόμοιου τύπου.

Επιπροσθέτως, ο J. Ramsay Gebbie σχολίασε ότι οι ανάγκες του θαλάσσιου εμπορίου κατά τη μεταπολεμική περίοδο για πλοία αυξημένης χωρητικότητας και υψηλότερης ταχύτητας έφεραν ακόμα μία συνεργασία μεταξύ του Οίκου Ρεθύμνη & Κουλουκουντή και των ναυπηγείων Doxford. Αυτή τη φορά σχεδιάστηκε ένας τύπος πλοίου χωρητικότητας 11.000 dwt και ταχύτητας 12¾ μιλίων. Τα δύο πρώτα πλοία αυτής της συνεργασίας ήταν τα φορτηγά «Αγία Μαρίνα» και «Άγιος Νικόλαος» το 1954, τα οποία μάλιστα αποτέλεσαν και τα πρώτα πλοία του ναυπηγείου που είχαν κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου με τη μέθοδο της ηλεκτροσυγκόλλησης. Όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά τα Ναυτικά Χρονικά, η μέχρι τώρα υπηρεσιακή απόδοση αυτών των πλοίων δικαιολόγησε τις προσδοκίες των πλοιοκτητών τους.

Λίγα χρόνια μετά τη ναυπήγηση των «Αγία Μαρίνα» και «Άγιος Νικόλαος», η συνέχιση της ζήτησης για πλοία με βελτιωμένη ταχύτητα και ακόμα μεγαλύτερη χωρητικότητα οδήγησε και πάλι τους εκπροσώπους της R&K να συνεργαστούν με τα ναυπηγεία Doxford. To «άρτι καθελκυσθέν “Άγιος Σπυρίδων”» αποτέλεσε το πρώτο ενός νέου βελτιωμένου τύπου φορτηγού πλοίου: Η χωρητικότητά του αυξήθηκε σε 12.350 dwt χάρη σε ένα κλειστό shelter deck, ενώ η ταχύτητά του υπολογιζόταν σε 14,3 μίλια. Μάλιστα, μοντέλο μικρής κλίμακας του πλοίου δοκιμάστηκε σε πειραματικές δεξαμενές σε ειδικά εργαστήρια της Αγγλίας και της Ολλανδίας, προκειμένου το σχήμα και η προωστήριος δύναμή του να προσδώσουν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα σε ό,τι αφορά την ταχύτητα και την αποδοτικότητα του πλοίου.

Όπως αναφέρεται στο τεύχος της 1ης Αυγούστου 1957 του περιοδικού, το «Άγιος Σπυρίδων», έπειτα από επιτυχείς δοκιμές, παρελήφθη από τα ναυπηγεία Doxford και απέπλευσε την 24η Ιουλίου για το παρθενικό του ταξίδι από το Sunderland για το Hampton Roads των ΗΠΑ. Οι αναφορές των Ναυτικών Χρονικών στο νεότευκτο φορτηγό του Οίκου Ρεθύμνη & Κουλουκουντή συνεχίστηκαν και στο τεύχος της 15ης Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, όπου πραγματοποιήθηκε φωτογραφική παρουσίαση του πλοίου. Η παρουσία σημαντικών αναφορών στα Ναυτικά Χρονικά, καθ’ όλη τη διάρκεια του 1957, για τη ναυπήγηση του εν λόγω πλοίου συνιστά επίσης δείγμα της θετικής εντύπωσης που δημιούργησε στην ελληνική ναυτιλιακή κοινότητα αλλά και της σημασίας που είχε για την ελληνική ναυτιλία η κατασκευή ενός τόσο προηγμένου πλοίου.

Η ναυπήγηση του πλοίου από τα ναυπηγεία Doxford υπήρξε η τρίτη κατά σειρά σημαντική συνεργασία των αγγλικών αυτών ναυπηγείων με τη Rethymnis & Kulukundis. Όπως καταγράφεται από τα δημοσιεύματα της εποχής, η συνεργασία αυτή ξεκινά από τα τέλη του Μεσοπολέμου και φτάνει μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950. Σε κάθε συνέργεια των δύο πλευρών, τα πλοία που σχεδιάζονται και ναυπηγούνται αποτελούν φορτηγά που συνδυάζουν αυξημένη χωρητικότητα αλλά και ικανοποιητική ταχύτητα, δημιουργώντας ικανοποιητικές συνθήκες για την αποδοτική εμπορική τους εκμετάλλευση.

Τα «προηγμένα φορτηγά τραμπ» που δημιουργήθηκαν διαχρονικά από τη συνεργασία της R&K με τα ναυπηγεία Doxford συνιστούν ένα σημαντικό κεφάλαιο για τις διαχρονικές σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας της Μεγάλης Βρετανίας και της αγγλικής ναυπηγικής βιομηχανίας σε βάθος δεκαετιών. Οι επιχειρηματικές αυτές σχέσεις εμπιστοσύνης οδήγησαν στη ναυπήγηση πλοίων με εξαιρετικά χαρακτηριστικά, τα οποία κέρδισαν τις εντυπώσεις της διεθνούς ναυτιλιακής βιομηχανίας, σε μια εποχή που η ελληνική ναυτιλία κατά πλειοψηφία επικεντρωνόταν στη διαχείριση πλοίων από τη second-hand αγορά.

Μπορείτε να διαβάσετε ένα από τα αφιερώματα των Ναυτικών Χρονικών στο «Άγιος Σπυρίδων» εδώ.

Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου.