Καθώς τα ναυπηγεία των πρωτοπόρων ναυπηγικών χωρών (Κίνα, Νότια Κορέα, Ιαπωνία) είναι ασφυκτικά γεμάτα λόγω του κατακλυσμού παραγγελιών που έλαβε χώρα τα περασμένη έτη, τα διαθέσιμα slots είναι περιορισμένα με ορίζοντα το 2028.

Η συγκεκριμένη εξέλιξη ωθεί πλέον τους πλοιοκτήτες να διερευνήσουν εναλλακτικές λύσεις για τη ναυπήγηση των πλοίων τους σε άλλες χώρες. Με δεδομένο αυτό και σε συνδυασμό με την ανάγκη σταδιακής μετάβασης της ναυτιλίας σε φιλικά προς το περιβάλλον πλοία, εκτιμάται ότι περισσότερα από 50.000 πλοία θα πρέπει να ναυπηγηθούν στη διάρκεια των επόμενων 30 ετών, προκειμένου να ανανεωθεί ο υπάρχων στόλος.

Η Ινδία έρχεται λοιπόν να εκμεταλλευτεί αυτή τη συγκυρία, καλύπτοντας το κενό που δημιουργείται στην αγορά των ναυπηγήσεων. Αυτή τη στιγμή, η Ινδία αριθμεί οκτώ κρατικά ναυπηγεία και 20 ιδιωτικών συμφερόντων ναυπηγικές εγκαταστάσεις. Ωστόσο, η πληθώρα αυτών των ναυπηγείων επικεντρώνεται στην κατασκευή πολεμικών πλοίων, που αποτελεί μια επιλογή χαμηλού ρίσκου σε σχέση με τη ναυπήγηση εμπορικών πλοίων.

Έτσι, ο Γκαουτάμ Αντάνι, ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, επιχειρεί να ασχοληθεί ενεργά με τη ναυπηγική βιομηχανία στο κύριο λιμάνι του ομίλου Adani στη Mundra, που είναι παράλληλα το μεγαλύτερο λιμάνι της Ινδίας. Η απόφαση αυτή ευθυγραμμίζεται απόλυτα με τον φιλόδοξο στόχο της Ινδίας, να αναδειχθεί ως μία από τις δέκα κορυφαίες χώρες ναυπήγησης έως το 2030 και μία εκ των πέντε κορυφαίων έως το 2047.

Σύμφωνα με έκθεση της KPMG, η αξία της ινδικής ναυπηγικής βιομηχανίας εκτιμάται πως θα ανέλθει σε $63 δισ. έως και το 2047.