Στις 31 Οκτωβρίου 1969, το ελληνόκτητο πλοίο «Argos», τύπου Freedom, απέπλευσε από την Ιαπωνία με προορισμό τις Ηνωμένες Πολιτείες, μεταφέροντας τον εντυπωσιακό αριθμό των 1.000 αυτοκινήτων. Παρότι τα ιαπωνικής κατασκευής Freedom αποτελούσαν πλοία μεταφοράς γενικών φορτίων, το «Argos» υπήρξε το πρώτο πλοίο τύπου Freedom που εξοπλίστηκε με ένα καινοτόμο σύστημα τριών καταστρωμάτων, το οποίο θα επέτρεπε τη μεταφορά μεγάλου αριθμού οχημάτων.

Τα Ναυτικά Χρονικά, στο τεύχος της 15ης Δεκεμβρίου 1969, στη στήλη «Τεχνικά Θέματα», παρουσίασαν λεπτομερώς το νέο σύστημα με το οποίο είχε εξοπλιστεί το «Argos», δημοσιεύοντας μάλιστα μια φωτογραφία του πλοίου όπου απεικονίζονταν εργασίες φόρτωσης οχημάτων αλλά και τα ναυπηγικά σχέδια του πλοίου με την προσθήκη του νέου συστήματος.

Το ελληνικών συμφερόντων «Argos» αποτελούσε το 29ο Freedom που κατασκευάστηκε στα ιαπωνικά ναυπηγεία της Ishikawajima-Harima Heavy Industries. Διέθετε χωρητικότητα 14.800 dwt και ναυπηγήθηκε για λογαριασμό της Argos Shipping Co. Inc., εταιρείας συμφερόντων των Οίκων Περατικού και Ξυλά.

Η έμπνευση και η υλοποίηση του εν λόγω συστήματος ανήκαν στα ίδια τα ναυπηγεία που κατασκεύασαν το πλοίο. Η Ishikawajima-Harima, σε συνεργασία με τον τεχνικό της σύμβουλο, George Campbell, δημιούργησε ένα νέο για την εποχή σύστημα καταστρώματος οχημάτων, το οποίο και εγκαταστάθηκε στο Freedom «Argos».

Tο νέο αυτό σύστημα περιλάμβανε την τοποθέτηση τριών επιπρόσθετων καταστρωμάτων: ένα υπερκατάστρωμα υπεράνω του κύριου καταστρώματος (tween deck) και δύο υποκαταστρώματα, τα οποία στηρίζονταν «επί ζυγών και κιόνων». Κάθε κατάστρωμα διέθετε χωρητικότητα 200 οχημάτων μεσαίου μεγέθους, αυξάνοντας τη μεταφορική ικανότητα του πλοίου κατά 600 οχήματα, έναντι των 400 που χωρούσαν στο υπάρχον tween deck του πλοίου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, πλοία τύπου Freedom, τα οποία θα εξοπλίζονταν με το νέο αυτό σύστημα, θα μπορούσαν πλέον να μεταφέρουν έως και 1.000 αυτοκίνητα.

Σύμφωνα με τα Ναυτικά Χρονικά, το σύστημα της Ishikawajima-Harima κόστιζε περίπου 250.000 δολάρια, σε αντίθεση με άλλα αντίστοιχα συστήματα παρόμοιας μεταφορικής απόδοσης, τα οποία είχαν το τριπλάσιο κόστος.

Στο αφιέρωμα του περιοδικό παρουσιάστηκαν επίσης τα τεχνικά χαρακτηριστικά του πλοίου. Το «Argos» είχε μήκος 19,81 μ., βάθος 12,34 μ. και βύθισμα 8,01 μ. Διέθετε κινητήρα diesel με ιπποδύναμη 5.130 BHP και υπηρεσιακή ταχύτητα 14 κόμβων σε έμφορτη κατάσταση.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, παρά την τοποθέτηση των επιπλέον καταστρωμάτων για οχήματα, το πλοίο διατηρούσε τη δυνατότητα μεταφοράς φορτίων σιτηρών, χωρίς να είναι απαραίτητη η μετακίνηση των καταστρωμάτων. Αυτό καθίστατο δυνατό με την τοποθέτηση των στομίων των κυτών του πλοίου στο ανώτερο κατάστρωμα. Η χρησιμότητα αυτού του χαρακτηριστικού γίνεται ιδιαίτερα εμφανής με την πληροφορία ότι το «Argos» είχε ναυλωθεί για τρία συναπτά έτη, με σκοπό τη μεταφορά αυτοκινήτων από την Ιαπωνία προς τις ΗΠΑ και τη μεταφορά σιτηρών από τις ΗΠΑ προς την Ιαπωνία.

Από μόνη της η ναυπήγηση του «Argos» αποτελεί ένα ακόμα κεφάλαιο στη μακρόχρονη συνεργασία της ελληνικής εφοπλιστικής κοινότητας με την ιαπωνική ναυπηγική βιομηχανία. Ωστόσο, ο εξοπλισμός του νεότευκτου των Οίκων Περατικού και Ξυλά με ένα καινοτόμο για την εποχή σύστημα, που έδινε τη δυνατότητα σε ένα συμβατικό πλοίο μεταφοράς γενικού φορτίου να μεταφέρει έως και 1.000 αυτοκίνητα, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όπως σε κάθε εποχή, η ανάγκη για αύξηση της χωρητικότητας ή της αποδοτικότητας κατά τη μεταφορά αγαθών δημιούργησε τις συνθήκες για τον σχεδιασμό μιας καινοτόμου λύσης, η οποία εφαρμόστηκε για πρώτη φορά σε νεότευκτο πλοίο ελληνικών συμφερόντων, δείγμα της επιθυμίας των πλοιοκτητών να εκσυγχρονίσουν ακόμα περισσότερο τον στόλο τους αλλά και να καταστήσουν περισσότερο προσοδοφόρα την εμπορική του εκμετάλλευση.

Μπορείτε να διαβάσετε το αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών στο «Argos» εδώ.
Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου.