Στο τεύχος της 15ης Μαΐου 1957 των Ναυτικών Χρονικών παρουσιάστηκαν τα ναυπηγικά σχέδια ενός νέου, πρωτοποριακού τύπου πλοίου, που είχε παραγγελθεί στα ναυπηγεία Uraga της Ιαπωνίας τον Απρίλιο του ίδιου έτους.

Το πλοίο δεν ήταν άλλο από το «Mando Theodoracopulos», το οποίο είχε σχεδιαστεί από τον Έλληνα ναυπηγό Ευγένιο Παναγόπουλο για λογαριασμό του Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου. Το περιοδικό είχε συνοδεύσει την είδηση με εμπεριστατωμένη ανάλυση των ειδικών χαρακτηριστικών του πλοίου καθώς και δημοσίευση των ναυπηγικών σχεδίων. Ειδικό βάρος δόθηκε στη δυνατότητα του πλοίου να μεταφέρει εντός των κυτών του τόσο ξηρά όσο και υγρά φορτία, χωρίς ουδεμία τεχνική μεταβολή ή προετοιμασία. Μάλιστα, το γεγονός ότι επρόκειτο για σχέδιο Έλληνα ναυπηγού και για ένα πλοίο που προοριζόταν για Έλληνα πλοιοκτήτη συγκέντρωσε το ενδιαφέρον του περιοδικού, το οποίο έκανε ειδική αναφορά στους «πρωτοπόρους Έλληνες».

Η καινοτόμος φύση του νέου αυτού πλοίου οδήγησε τα Ναυτικά Χρονικά να πραγματοποιήσουν και επόμενα αφιερώματα στο «Mando Theodoracopulos». Πιο συγκεκριμένα, στο τεύχος της 15ης Ιανουαρίου 1960, με αφορμή την καθέλκυση του πλοίου στις 14 Δεκεμβρίου 1959, τα Ναυτικά Χρονικά δημοσίευσαν φωτογραφίες από την τελετή καθέλκυσης και περαιτέρω λεπτομέρειες από την κατασκευή του πλοίου, αλλά και τα κύτη του, τα οποία είχαν σχεδιαστεί ώστε να μεταφέρουν παραπάνω από έναν τύπο φορτίου. Όπως σημειώθηκε χαρακτηριστικά στο συγκεκριμένο αφιέρωμα, «η Ελληνική Ναυτιλία αποκτά μια επαναστατική, πράγματι, μονάδα».

Η χωρητικότητα του «μικτού» αυτού πλοίου ανερχόταν σε 28.000 dwt, ενώ διέθετε ολικό μήκος 615 ποδών και βύθισμα (πλήρους φορτίου) 33 ποδών. Οι μηχανές ατμοστροβίλων του πλοίου παρείχαν μέγιστη ταχύτητα 16,5 κόμβων και υπηρεσιακή ταχύτητα 15,5 κόμβων. Ο ιδιότυπος σχεδιασμός του σήμαινε ότι εσωτερικά το πλοίο διέθετε ένα διάμηκες στεγανό διαχώρισμα (bulkhead) διπλού ελάσματος, το οποίο διέτρεχε κατά μήκος τα κύτη του πλοίου σχηματίζοντας εννέα διπλά κύτη. Στην περίπτωση παραλαβής φορτίου πετρελαίου, το πλοίο είχε τη δυνατότητα μεταφοράς 250.000 βαρελιών, ενώ για ξηρά φορτία η χωρητικότητά του αναλογούσε σε περίπου 52 κυβικούς πόδες ανά τόνο.

Το «Mando Theodoracopulos» παραδόθηκε στην πλοιοκτήτρια εταιρεία τον Μάρτιο του 1960 και νηολογήθηκε στην Ελλάδα. Σύμφωνα με πληροφορίες του περιοδικού, το κόστος της ναυπήγησης ανήλθε σε 7 εκατ. δολάρια.

Το «Mando Theodoracopulos» συνέχισε και κατά τους επόμενους μήνες να συγκεντρώνει το ενδιαφέρον της ελληνικής αλλά και της διεθνούς ναυτιλιακής κοινότητας. Τα Ναυτικά Χρονικά πραγματοποίησαν εκτενές αφιέρωμα στο νεότευκτο του Οίκου Θεοδωρακόπουλου στο τεύχος της 15ης Μαρτίου 1961, μετά την ολοκλήρωση των πρώτων του εμπορικών πλόων. Όπως υπογραμμίζει το περιοδικό, κατά τους πρώτους μήνες λειτουργίας του, το «Mando Theodoracopulos» ήταν το μόνο πλοίο το οποίο είχε τη δυνατότητα να μεταφέρει είτε ξηρά φορτία, όπως σιτάρι, γαιάνθρακα ή σιδηρομετάλλευμα, εκμεταλλευόμενο την πλήρη χωρητικότητά του, είτε εναλλακτικά ένα πλήρες φορτίο πετρελαιοειδών.

Κατά τους πρώτους πλόες του, το «Mando Theodoracopulos» μετέφερε φορτία μεταλλευμάτων από το Λορέντζο Μαρκές της Μοζαμβίκης (νυν Μαπούτο) προς την Ιαπωνία. Από εκεί απέπλευσε υπό έρμα για το Κουβέιτ, όπου και παρέλαβε φορτίο πετρελαίου για το Μοντεβιδέο. Συνεχίζοντας την εμπορική του δραστηριότητα, αναχώρησε για το Ρίβερ Πλέιτ, όπου φόρτωσε σιτηρά με κατεύθυνση τις ακτές της Δυτικής Ιταλίας. Επόμενος σταθμός ήταν η Σιδώνα στον Λίβανο, όπου παρέλαβε φορτίο πετρελαίου για αμερικανούς λιμένες του Ατλαντικού.

Η παραπάνω απασχόληση του πλοίου αποδεικνύει την ελαχιστοποίηση των ταξιδιών του πλοίου υπό έρμα αλλά και την προσαρμοστικότητά του να μεταφέρει φορτία ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή του πλανήτη στην οποία βρισκόταν. Το αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών ολοκληρώθηκε με μια αναλυτική παρουσίαση των χαρακτηριστικών του πλοίου, των μηχανολογικών του στοιχείων καθώς και του τρόπου με τον οποίο φόρτωνε και εκφόρτωνε τα διαφορετικά φορτία.

Το «Mando Theodoracopulos» αποτέλεσε μια ιδιαίτερα «επαναστατική» ναυπήγηση, συνιστώντας στην ουσία ένα από τα πρώτα εν ενεργεία Ο.Β.Ο. του παγκόσμιου στόλου. Ο σχεδιασμός του πλοίου από Έλληνα ναυπηγό αλλά και η νηολόγησή του στην ελληνική σημαία αποτέλεσαν γεγονότα που χαιρετίστηκαν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό από τα Ναυτικά Χρονικά της εποχής. Την ίδια στιγμή, η απόφαση του Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου για τη ναυπήγηση ενός τόσο καινοτόμου πλοίου χαρακτηρίστηκε ως πρωτοποριακή, οδηγώντας το περιοδικό στη δημοσίευση σημαντικού αριθμού άρθρων και αναφορών με σκοπό τη «γνωριμία» του αναγνωστικού κοινού με το νέο απόκτημα της ελληνικής ναυτιλίας.

Μπορείτε να διαβάσετε το αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών στο «Mando Theodoracopulos» εδώ.

Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου.