Τα βάθη των ωκεανών έχουν τροφοδοτήσει επανειλημμένα τις δοξασίες και τους θρύλους γύρω από τη θάλασσα και τους ναυτικούς. Υπάρχουν μυστήρια που, χάρη στην πλούσια φαντασία των θαλασσινών και τη μεταφορά τους από στόμα και στόμα, έχουν μετατραπεί σε πραγματικές «ιστορίες τρόμου». Η λύση των «γρίφων» κάποιες φορές έχει δοθεί, έστω και μερικώς, κάποιοι από αυτούς ωστόσο παραμένουν ανεξήγητοι με την κοινή λογική.

Το μυστήριο του Mary Celeste

Στις 5 Δεκεμβρίου 1872 το πλήρωμα του βρετανικού πλοίου Dei Gratia διέκρινε ένα σκάφος να κλυδωνίζεται 400 περίπου μίλια από τις ακτές των Αζορών. Το πλησίασαν για να προσφέρουν βοήθεια, ωστόσο όταν επιβιβάστηκαν σε αυτό, το βρήκαν άδειο. Οι άνδρες του είχαν εξαφανιστεί χωρίς να αφήσουν ίχνη, τα υπάρχοντά τους όμως, οι προμήθειες τροφίμων και ποτών, καθώς και το φορτίο βιομηχανικής αλκοόλης ήταν άθικτα. Εμπνευσμένος από το ανεξήγητο αυτό γεγονός, ο Arthur Conan Doyle το απέδωσε σε ανταρσία του πληρώματος, ωστόσο αναπτύχθηκαν κι άλλες θεωρίες, ρεαλιστικές ή μη, μεταξύ των οποίων η «μέθη» των επιβαινόντων από τις αναθυμιάσεις της αλκοόλης και η επίθεση από ένα γιγάντιο καλαμάρι!

Το παράδοξο της Νήσου Yonaguni

Το 1986, ένας δύτης ανακάλυψε κοντά στο ιαπωνικό νησί ένα παράξενο υποβρύχιο τοπίο: ένα βυθισμένο χωριό, με σκαλοπάτια, τρύπες και γεωμετρικά σχήματα χαραγμένα πάνω στους βράχους. Κάποιοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι είναι μια ανθρώπινη κατασκευή, ίσως μια πόλη που βυθίστηκε λόγω σεισμού. Άλλοι πιστεύουν ότι είναι ένα φυσικό γεωλογικό φαινόμενο με σχηματισμούς αμμόλιθων που δημιουργήθηκε από έντονη τεκτονική δραστηριότητα.

Το Τρίγωνο των Βερμούδων

Ίσως συγκεντρώνει τις πιο τρομακτικές θεωρίες από οποιοδήποτε άλλο ωκεάνιο μυστήριο, καθώς λέγεται ότι στο σημείο μεταξύ των Βερμούδων, της Φλόριντα και του Πουέρτο Ρίκο έχουν εξαφανιστεί πάνω από 50 πλοία και 20 αεροσκάφη. Το πρώτο συμβάν παρατηρήθηκε τον Δεκέμβριο του 1945, όταν πέντε αμερικανικά βομβαρδιστικά εξαφανίστηκαν ανεξήγητα, κατά τη διάρκεια μιας πτήσης ρουτίνας, χωρίς να αφήσουν ίχνη. Τα όσα γράφτηκαν από τότε ενίσχυσαν τόσο έντονα τον μύθο του Τριγώνου, ώστε όταν η περίφημη ασφαλιστική Lloyd’s του Λονδίνου προσπάθησε να βάλει τα πράγματα σε πιο ρεαλιστική βάση αποδεικνύοντας ότι δεν έχει εξακριβωθεί ποτέ αυξημένος αριθμός ναυαγίων στην περιοχή, κανείς δεν πείστηκε.

Το Kraken

Για εκατοντάδες χρόνια οι ναυτικοί διηγούνταν ιστορίες για ένα τεράστιο θαλάσσιο πλάσμα με θεόρατα πλοκάμια. Οι διηγήσεις είχαν ρίζες στη σκανδιναβική μυθολογία του 12ου αιώνα. Το 1555, ο χαρτογράφος Olaus Magnus περιέγραψε ένα μαύρο τέρας με μακριά, κοφτερά κέρατα να βγαίνουν από τον κορμό του και με πελώρια μάτια! Κάποιοι μάλιστα μιλούσαν για ένα πλάσμα σε μέγεθος ολόκληρου νησιού! Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν να ήταν ένα architeuthis dux (γιγάντιο καλαμάρι) που βρέθηκε στο βαθύτερο σημείο του Νότιου Ωκεανού, στην Ανταρκτική. Ωστόσο το θαλάσσιο αυτό ζώο είναι τόσο σπάνιο που δύσκολα μπορεί να καθοριστεί το μέγεθος και το βάρος του. Ίσως όμως οι χαρακιές που παρατηρούνται στο δέρμα πολλών φαλαινών να οφείλονται σε «βίαιες αναμετρήσεις» με γιγάντια καλαμάρια.

Ο θησαυρός του Merchant Royal

Το «πλουσιότερο» ναυάγιο όλων των εποχών ήταν αυτό του Merchant Royal, που απέπλευσε από τον Νέο Κόσμο το 1641 φορτωμένο με 100.000 λίβρες χρυσού, 400 μπάρες ασημιού και χιλιάδες πολύτιμους λίθους. Η αξία του φορτίου υπολογίζεται σήμερα σε 1,3 δις δολάρια. Το πλοίο έπεσε σε καταιγίδα και βυθίστηκε στα ανοιχτά των ακτών της Κορνουάλης. Πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν να βρουν τον θησαυρό του Merchant Royal στα βάθη της θάλασσας χωρίς επιτυχία. Ωστόσο μόλις πέρσι ψαράδες βρήκαν μία άγκυρα που πιστεύεται ότι ανήκε στο πλοίο, χωρίς όμως να έχει ανασυρθεί λόγω του μεγάλου βάθους που βρίσκεται.

Η «επίθεση» του αφρού

Τον Δεκέμβριο του 2011, κάτοικοι του Cleveleys της Αγγλίας ξύπνησαν βλέποντας μια απαλή αλλά παχιά «κουβέρτα» αφρού, η οποία ερχόταν από τη θάλασσα και έμοιαζε με χιόνι, να σκεπάζει δέντρα, αυτοκίνητα, δρόμους και σπίτια της περιοχής. Οι ειδικοί περιβαλλοντολόγοι πήραν δείγματα, φοβούμενοι ότι μπορεί να είχε δημιουργηθεί από απορρυπαντικά. Πριν βρεθεί εξήγηση για το φαινόμενο, ο «αφρός» εξαφανίστηκε, αφήνοντας πίσω του μόνο ένα κατακάθι αλατιού. Οι επιστήμονες αποφάνθηκαν ότι ήταν μία ένωση αποσυντεθειμένων φυκιών, η οποία λόγω των ισχυρών ανέμων μεταφέρθηκε στη στεριά.

Και ένα «μυστήριο» που βρήκε τη λύση του

Οι ωκεανοί κάποιες φορές παράγουν αλλόκοτους και ανεξήγητους ήχους. Το 1997 ερευνητές του αμερικανικού οργανισμού Ωκεάνιας και Ατμοσφαιρικής Διαχείρισης (ΝΟΑΑ), ψάχνοντας για υποθαλάσσια ηφαιστειακή δραστηριότητα με τη χρήση υδροφώνων, άκουσαν πολύ δυνατούς και παράξενους θορύβους στον Ειρηνικό Ωκεανό, που έμοιαζαν να προέρχονται από ηλεκτρονική συσκευή. Ανάμεσα στις θεωρίες που αναπτύχθηκαν για την προέλευσή τους, η πιο «τραβηγμένη» ήταν αυτή των θαυμαστών του συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Λάβκραφτ, ο οποίος εμπνεύστηκε την γιγαντιαία οντότητα Κθούλου, με μορφή χταποδιού, που κατοικεί στα βάθη των ωκεανών. Η πραγματικότητα ήταν πολύ πιο πεζή: οι μυστηριώδεις ήχοι προέρχονταν από παγόβουνα που αποκόπτονταν από παγετώνες.